“Bokser worden was van kinds af aan mijn droom.”
Ik bruiste van de energie en sport was voor mij een manier om mijn energie te reguleren. Hierdoor kon ik ontspannen. Het inspireerde mij enorm toen ik als 10 jarig meisje Lucia Rijker zag vlammen op tv. Ik dacht: ´ik heb er alles voor over om daar ook ooit te staan´. Mijn passie voor de bokssport was ontstaan.
In Horst was er op dat moment nog geen aanbod op het gebied van vechtsport. Ook voelde ik een drempel om ervoor uit te komen dat ik graag wilde boksen. Mijn passie hield ik daarom nog even geheim.
Op het CIOS in Sittard kwam ik in contact met verschillende vecht- en zelfverdedigingssporten. Het vuurtje voor de vechtsport werd opnieuw aangewakkerd en ik durfde dit nu ook te laten zien. De explosiviteit van het Thaiboksen was wat ik op dat moment nodig had, zowel fysiek als mentaal. Het gevoel dat je alles mag geven wat je in je hebt werkte bevrijdend voor mij.
Ik ben uiteindelijk op het CIOS afgestudeerd als coördinator geüniformeerde beroepen en als sociaal bewegingsagoog.
Doordat ik op hoog niveau wilde sporten besloot ik over te stappen van Thaiboksen naar boksen.
De geruchten dat damesboksen eindelijk een Olympische sport zou worden, speelde mee bij dit besluit.
Tot mijn grote vreugde werd het damesboksen in 2012 een Olympische sport.
“Het gevoel dat je alles wat je in je hebt mag geven gaf mij een bevrijdend en voldaan gevoel.”
Het damesboksen was destijds binnen de bokswereld een ondergeschoven kindje. Ik ben echter van mening dat wanneer een vrouw de fysieke en mentale vaardigheden bezit waar de sport om vraagt, er gelijke kansen moeten zijn. Dit was voor mij een extra motivatie om me nog meer in te zetten voor de bokssport.
“Ik ben van mening dat wanneer een vrouw voldoet aan de fysieke en mentale skills die de sport vraagt, een vrouw gelijke kansen verdient.”
De volgende stap was het behalen van een HBO diploma ´Sportmanagement´ waarbij ik me tevens volledig inzette voor de bokswedstrijden.
In Nederland was er destijds Arnold Vanderlyde die investeerde in het damesboksen en ondersteunde verenigingen die dames met wedstrijdambities trainden.
Elke maand organiseerde hij met zijn vrouw een centrale training in Breda en af en toe selecteerde hij iemand die serieuze boksambities had. Ik werd uitgekozen en werd lid van zijn ´Boxingacademy´.
Ik trainde tussen de 9 en 12 uur per week op diverse plaatsen in Nederland en België. Ik bokste wedstrijden in het binnen- en buitenland en in deze periode van 2 jaar ben ik van N-klasse doorgegroeid naar A-klasse. Helaas waren de vastberadenheid en de technische vaardigheden niet genoeg om internationaal succesvol te kunnen zijn en werd ik gedwongen om een periode rust te nemen.
Deze rust was nodig omdat ik niet alleen trainde maar ook mijn geld verdiende met het begeleiden van kwetsbare jongeren op het gebied van mentale weerbaarheid en agressieregulatie door middel van vechtsport. In die tijd behaalde ik ook nog mijn diploma ‘docent weerbaarheid & agressieregulatie’.
Door het combineren van trainen, werk en studie kwam ik terecht in een vervelende maar uiterst leerzame periode. Het plezier in de sport en het vertrouwen in mezelf was ik kwijtgeraakt.
Doordat ik nu de tijd had voor iets nieuws ontstond de mogelijkheid om ´Energetic Training´ op te richten. Dit heb ik nog zo´n 2 jaar gecombineerd met een baan als docent bij de politie. De vraag naar bokstrainingen werd echter steeds groter. Een keuze werd onvermijdelijk en ik besloot me fulltime in te gaan zetten voor ´Energetic Training´.
Uiteindelijk heb ik door mijn ervaringen geleerd dat het niet alleen belangrijk is om passie en plezier te ervaren met sporten, maar dat je vuur en je passie ook een essentieel onderdeel van je leven hoort te zijn. Dit is de reden waarom ik mijn bedrijf ´Energetic Training´ ben gestart, omdat ik op deze manier mensen kan ondersteunen op hun weg.
Mijn ambities om wedstrijden te boksen is inmiddels weer aangewakkerd en ik ben in 2015 weer de ring in gegaan. Bovendien start ik in 2016 met de opleiding tot trainer/coach bij de Nederlandse Boksbond.
